Venčići od ivanjskog cveća, koji se nose na Ivanjdan su zaista lepi, ali ako vas boli stomak zbog dugotrajnog kolitisa, dobro je popiti čaj od ivanjskog cveća (Galii veri). U literaturi je nedovoljno opisano moćno delovanje ove biljke na tumore tankog creva i bešike. Sprečava pojavu spazma, pa se može primeniti i kod bolova u stomaku izazvanih nekim upalnim procesima. Ima diuretična svojstva, pa se može koristiti i u čajnim mešavinama za bubrege.
Način pripreme: U ključaloj vodi
Supenu kašiku čaja preliti sa 2 dcl ključale vode, poklopiti i ostaviti da stoji 30 min. pa procediti.
Piti tri puta dnevno pre jela po 2 dcl nezaslađenog čaja.
Ivanjsko cveće – opis biljke:
Familija: Rubiaceae
Narodna imena: ivanjsko cveće, broćac, ivanovo cveće.
Ivanjsko cveće je višegodišnja zeljasta biljka sa valjkastim i puzećim rizomom. Stabljika uspravna ili ustajuća, gola ili malo kratko dlakava. Visine od 30 do 100 cm. Listovi linearni, 8-12 u pršljenu. Cvast je metlica, terminalno postavljena. Cvetovi žuti, mednog mirisa. Cveta od maja do septembra.
Biljka je izrazito sušnih staništa, ali se može naći i u mezofilnim biljnim zajednicama. Sreće se na umereno toplim i sunčanim staništima siromašnijim hranljivim materijama. Stanovnik je šumskih, livadskih, pašnjačkih, stepskih ruderainih zajednica. Biljka je rasprostranjena i u halofitskim asocijacijama. Na području Vojvodine nalazi se na terenima Vršačkih planina, severoistočne Bačke, Titelskog brega i istočnog Potamišja, Deliblatske peščare, kao i na Sremskom lesnom platou i drugim mestima.
Ekološki indeksi: V-2; K-4; N-2; S-4; T-3.
U lekovite svrhe koristi se lisnati cvetonosni deo biljke, koji čini drogu Galii veri herba. Naše farmakopeje ovu drogu ne propisuju, ali je ona oficinalna po starim francuskim, danskim, španskim i nekim drugim stranim farmakopejama. U narodnoj medicini održala se kao lekovita biljka sve do danas. Fitohemijskim ispitivanjima ustanovljeno je da ona sadrži oko 2% flavonoida, kvercetin glikozide (rutin, palustrozid, cinarozid i druge), znatno manje iridoid-glikozide (glavni je asperulozid, a prisutni su i monoterpein, skandozid i drugi), tanine, saponozide i malo etarskog ulja. Koristi se pri lečenju kožnih bolesti, psorijaze, kao diuretično, adstringentno, i antiflogistično sredstvo, retko kao dijaforetik i spazmolitik. Zajedno s drugim komponentama, primenjuje se pri stomačno-crevnim oboljenjima. Prema Savi Petroviću (1883), ova biljna vrsta je nekada smatrana kao sredstvo što ublažava nervnu uzbuđenost, pa su je stari lekari koristili pri lečenju nervnih bolesti, a kao stiptik su je davali protiv odliva krvi.
Tekst preuzet iz knjige ‘Lekovite biljke Vojvodine’.
